Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Τρομοκρατία: Το τέλος ή απλά η άνθιση της;


              Με τη φράση <<Η δικαιοσύνη αποδόθηκε>> ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα ανακοίνωσε σε διάγγελμα του προς το αμερικανικό λαό,οτι ο νούμερο ένα καταζητούμενο των ΗΠΑ, για τις επιθέσεις τις 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και σειρά άλλων τρομοκρατικών ενεργειών, ο ιδρυτής και ηγέτης της Αλ Γκάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν, είναι νεκρός.Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω από το Λευκό Οίκο και πανηγύρισε το θάνατό του

               Η τρομοκρατία είναι ένα θέμα που πλήττει την κοινωνία μας καθημερινά.Είναι όμως ένα θέμα απτό;Δε χρειάζεται ανάλυση και μελέτη στη βάση του προβλήματος;
               Η ελεύθερη οικονομία δημιουργεί την <<τρομοκρατία>>.Από τη μία δημιουργείται ζωή, πλούτος, ευημερία και από την άλλη, καταπίεση και φτώχεια. Ο τρόπος διαβίωσης και η απληστία δημιουργούν ανισότητες που ενισχύουν τις βίαιες αντιδράσεις.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Οι φετινές μας κατακτήσεις και διεκδικήσεις!!!! Και είμαστε παντού....

        Η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά όπως όλοι γνωρίζουμε,βιώσαμε τραγικές καταστάσεις. Από τη μία, η χώρα μας βρίσκεται στα δίνη του ΔΝΤ. Από την άλλη, επίκεινται σοβαρές αλλαγές σε όλο το φάσμα της δημόσιας εκπαίδευσης με το νομοσχέδιο που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας.
       Η ΠΑΣΠ Φιλολογίας, η μόνη υπεύθυνη παράταξη, σεβόμενη την εμπιστοσύνη των φοιτητών εξακολουθεί να μάχεται στα όργανα συν διοίκησης παρά τις αντιξοότητες που επικρατούν. Μοναδικός μας συνοδοιπόρος τα δικαιώματά μας και τα οράματα που έχουμε για το τμήμα μας, προβήκαμε στις παρακάτω διεκδικήσεις:

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Κανένας δεν είναι λαθραίος… Η Ευρώπη ανήκει στους ΛΑΟΥΣ και όχι στις τράπεζες…


Εδώ και αρκετές εβδομάδες γίναμε μάρτυρες μιας ακόμα τραγικής κατάστασης που απασχόλησε  έντονα  την κοινωνία μας. Στις 27 Ιανουαρίου, 300 μετανάστες αποφάσισαν, ως το μοναδικό τρόπο διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, την μαζική απεργία πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αίτημα τους ήταν η διεκδίκηση ίσων πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων με τους Έλληνες εργαζόμενους. Ζητούσαν να στηρίξει ο ελληνικός λαός τον αγώνα τους, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. 
Δυστυχώς όμως αυτή η ανθρώπινη κινητοποίηση από την πρώτη κιόλας στιγμή φάνηκε να «καπελώνεται» από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις της «άλλης Αριστεράς» , με στόχο πολιτικά οφέλη. Ο ανθρώπινος πόνος έγινε σημαία ευκαιρίας με στόχο την αντιπαράθεση με την Κυβέρνηση και τον διεθνή καπιταλισμό. Βέβαια την ευθύνη για αυτό δεν έχουν σε καμία περίπτωση οι ίδιοι οι μετανάστες που παλεύουν με κάθε τρόπο για τα αιτήματα τους, και μάλιστα μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση μέσα από ένα αλαλούμ Υπουργικών αντεγκλήσεων  μετέτρεψε το θέμα σε πεδίο ενδοκυβερνητικής αντιπαράθεσης και «μπαλάκι ευθυνών» μεταξύ των υπουργών για αρκετές μέρες. Με πρωτοβουλία δύο Υπουργών ξεκίνησε κάποιου είδους διαπραγμάτευση προτείνοντας την παράταση του χρόνου ανοχής μέχρι να συζητηθεί το θέμα κάτω από το τραπέζι, ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος για τις ζωές των μεταναστών απεργών πείνας. Η διαπραγμάτευση ολοκληρώθηκε με την λήξη της απεργίας πείνας πριν από μερικές μέρες με την αποδοχή της παράτασης από τους απεργούς υπό την απειλή της ίδιας της απέλασης τους. Το σημείο που πρέπει να σταθεί κάποιος είναι ότι η κυβέρνηση προσφέρει ως λύση  την παράταση της κατάκτησης ενός ανθρώπινου δικαιώματος.

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Νέοι & Πολιτική Απραξία...


<<Μία από τις επιπτώσεις του να αρνείσαι να συμμετάσχεις στα πολιτικά ζητήματα, είναι ότι καταλήγεις να κυβερνάσαι από κατώτερους>>

Η παραπάνω φράση χαρακτηρίζει κυρίως τη νέα γενιά, η οποία για λόγους που θα εξηγήσουμε παρακάτω αποστρέφεται από την πολιτική και υιοθετεί το δρόμο της πολιτικής απραξίας και γενικότερα της μη ενασχόλησής της με την πολιτική.

Βιώνουμε μια δύσκολη περίοδο μέσα σε μια άλλη πραγματικότητα, το ενδιαφέρον των πολιτών, και, ειδικά, των νέων με τα κοινά περνάει ένα είδος κρίσης. Από τη στιγμή που επιλέγουμε τη λύση της μη συμμετοχής, οποιαδήποτε περίοδο και αν διανύουμε, η περιφρόνηση των πολιτών στα κοινά, συνήθως, συνεπάγεται με αδράνεια, απραξία, έλλειψη πολιτικής γνώμης. Όσο το ποσοστό αποστροφής στα κοινά αυξάνεται, τόσο, αντιστοίχως, πιο αδύναμη γίνεται η δημοκρατία μας, καθώς συρρικνώνεται, γιατί απευθύνεται σε λίγους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μεγαλώνουν τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε, γιατί κανείς δε διεκδικεί τίποτα.